Πριν λίγο καιρό και καθώς γυρνούσα από τη δουλειά μου είδα λίγα μέτρα μπροστά ένα σκυλί να διασχίζει τον δρόμο. Αν και ήταν ένα θέαμα που δυστυχώς έχει γίνει καθημερινό πια για πάρα πολλούς από εμάς, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος πως έτρεχε και κυρίως ο τρόπος που κοιτούσε αριστερά και δεξιά σαν να έψαχνε κάτι.
Δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο…Σταμάτησα και προσπάθησα να το πλησιάσω. Μετά από λίγο και αφού είχα κάτσει στη μέση του δρόμου προκειμένου να κερδίσω την εμπιστοσύνη του εκείνο δειλά δειλά με πλησίασε. Ήταν βρωμικό, ταλαιπωρημένο και έφερε και σημάδια επίθεσης μάλλον από άλλα σκυλιά που από ατυχία συνάντησε. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μου, προσπαθώντας να καταλάβει και να νιώσει αν είμαι και εγώ σαν και εκείνους αποτέλεσμα τον πράξεων τους ήταν η σημερινή του κατάσταση.
Αφού κατάφερα να το βάλω στο αυτοκίνητο το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στον κοντινότερο γιατρό. Είχα την αυταπάτη ότι ο ιδιοκτήτης του θα είχε φροντίσει να βάλει chip έτσι ώστε στην περίπτωση που χαθεί να μπορούν να τον βρουν. Όπως δυστυχώς ήταν αναμενόμενο δεν είχε ούτε chip ούτε λουράκι, ούτε κάτι άλλο που να δηλώνει σε ποιόν ανήκει. Το κράτησα στο σπίτι και αμέσως ξεκίνησα μια προσπάθεια μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να βρω τον ιδιοκτήτη του.
Έμεινα έκπληκτος με την ανταπόκριση που έδειξε ο κόσμος στην προσπάθειά μου και το μέγεθος της κινητοποίησης. Σε πάρα πολύ μικρό χρόνο η δημοσίευση μου βρισκόταν παντού μέσα στο διαδίκτυο. Συνεχή μηνύματα μου έρχονταν ρωτώντας για την κατάσταση του, αν χρειάζομαι βοήθεια, αν μπορώ να το κρατήσω και πολλά άλλα. Δέχτηκα πάρα πολλά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που θέλησαν να μου προσφέρουν βοήθεια ή ακόμα και να το υιοθετήσουν.
Το μόνο που δεν είδα το μόνο που δεν βρήκα, το μοναδικό τηλεφώνημα ή μήνυμα που δεν δέχτηκα ήταν του ιδιοκτήτη του. Της «οικογένειας» του. Καμία αγγελία, καμία ανάρτηση, καμία αφίσα…τίποτα.
Μετά από μερικές μέρες και αφού δεν βρέθηκε ο ιδιοκτήτης του επέλεξα μια οικογένεια που από την πρώτη στιγμή έχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον να το υιοθετήσει και να του προσφέρει όλη εκείνη την αγάπη που στερήθηκε. Η οικογένεια αυτή παρόλο που πρόσφατα είχε χάσει λόγο υγείας το σκυλί της, χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμό αγκάλιασαν και δέχτηκαν την «Λίζα» πλέον στην οικογένεια τους. Ακόμα και όταν διαπιστώθηκε πως έχει προβλήματα υγείας και μάλιστα σημαντικά τα οποία θα χρειαστούν χρόνο και χρήματα για να επιλυθούν δεν δίστασαν στιγμή. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα επικοινωνούν μαζί μου και μου στέλνουν φωτογραφίες από την μικρή η οποία βρήκε στα μάτια της οικογένειας αυτής αυτό που έψαχνε στα δικά μου όταν την βρήκα.
Και η πράξη η δική μου αλλά κυρίως της οικογένειας που την υιοθέτησε ευτυχώς δεν αποτελεί εξαίρεση. Καθημερινά άνθρωποι σε κάθε γωνιά την Ελλάδας, νέοι, ηλικιωμένοι, πλούσιοι, φτωχοί, φιλοξενούν, φροντίζουν υιοθετούν χαμένα και αδέσποτα ζώα. Δυστυχώς όμως είναι λίγοι και οι «άλλοι» είναι περισσότεροι.
Μέσα από αυτό το γεγονός θέλησα ασχοληθώ και να ψάξω μέσα στο διαδίκτυο για τα σκυλιά και τις γάτες που χάνονται. Πολλά, πάρα πολλά καθημερινά χάνονται και θέλω να πιστεύω ότι τα περισσότερα είναι από λάθος, αμέλεια ή κάποια κακιά στιγμή. Αμέτρητες σελίδες στο Facebook με αγγελίες εξαφάνισης και άλλες τόσες με αγγελίες εύρεσης κάποιο ζώου.
Παρά την μεγάλη κινητοποίηση του φιλόζωου πληθυσμού και την προσπάθεια που κάνει πολλά είναι αυτά που δεν βρίσκουν ποτέ την οικογένεια τους και πολλά είναι αυτά που δεν βρίσκονται και ποτέ.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να ελαττώσουμε το φαινόμενο αυτό; Πώς μπορούμε να ελαττώσουμε το φαινόμενο αυτό; Τι πρέπει και τί μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς έτσι ώστε να μην βρεθεί ποτέ στη θέση εκείνου που έχει χάσει τον μικρό του φίλο;
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των συσκευών GPS. Μια ιδέα όχι δική μου αλλά πλήρως ανεπτυγμένη στο εξωτερικό. Στη χώρα μας όταν αναφέρεσαι σε συσκευές εντοπισμού το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου είναι το κυνήγι. Λίγοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν εταιρίες στο εξωτερικό που έχουν αναπτύξει και κατασκευάσει ειδικές συσκευές για τα κατοικίδια ζώα και όχι μόνο. Έχουν προχωρήσει μάλιστα τόσο που σε συνδυασμό με την ραγδαία ανάπτυξη των κινητών τηλεφώνων οι δύο πια τεχνολογίες συνεργάζονται προς όφελος δικός μας αλλά κυρίων των κατοικίδιων μας.
Το www.petnav.gr δημιουργήθηκε μέσα από την προσπάθεια να συγκεντρώσουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο όλες εκείνες τις πληροφορίες που εμείς οι ίδιοι ψάχνουμε για τους μικρούς μας φίλους. Κάθε πληροφορία και κάθε επαγγελματική δραστηριότητα που σχετίζεται με τα κατοικίδια ζώα.
Με τον ίδιο τρόπο όπως και με το www.petnav.gr δηλαδή μία ανάγκη και μια προσπάθεια, γεννήθηκε και η ιδέα να διαδώσουμε και να επικοινωνήσουμε τις συσκευές εντοπισμού GPS. Σκοπός μας είναι να παρέχουμε στον κόσμο έναν επιπλέον σύμμαχο στην προσπάθεια να προστατεύσουμε τους μικρούς μας φίλους και συμβάλουμε στη μείωση των χαμένων ζώων.
Το συναίσθημα να ξέρεις ότι το κατοικίδιό σου βρίσκεται έξω στο δρόμο απροστάτευτο και μόνο είναι κάτι που δεν πρέπει να νιώσει κανένας, πόσο μάλλον το ίδιο το ζώο που το βιώνει. Είναι καθήκον όλων μας να προστατεύσουμε με κάθε μέσον που μας παρέχεται ή έχουμε την δυνατότητα τους μικρούς μας φίλους, όπως ακριβώς θα κάναμε και για τα ίδια τα παιδία μας.
Ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε όλοι μας η απόσβεση μιας πιθανής επένδυσης για την αγορά μιας συσκευής εντοπισμού γίνεται αυτόματα και δεν συγκρίνεται με τη χαρά του να βρίσκεις τον μικρό σου φίλο που έχει χαθεί το συντομότερο δυνατόν και κυρίως χωρίς άσχημες συνέπειες. Όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι για όλους δύσκολά και όπως επηρεάζονται οι δικές μας ζωές άλλο τόσο ή και περισσότερο επηρεάζονται και οι ζωές των μικρών μας φίλων.
Και ας έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως «Αγαπώ, Φροντίζω» αλλά και «Προστατεύω»
