«Δέν λέμε ποτέ σε άλλους ανθρώπους πως να μεγαλώνουν το παιδί τους». Αυτός είναι ένας άγραφος νόμος που ισχύει και στην κοινωνία των φιλόζωων όταν πρόκειται για κατοικίδια.
Έκτος βέβαια αν υπάρχει υπόνοια κακοποίησης που η παρέμβαση των αρχών είναι αναγκαία και στις δύο περιπτώσεις.
Κάτι που ένας γονιός μπορεί να θεωρεί απρεπές ένας άλλος μπορεί να το βρίσκει εξαιρετικό. Εάν δε γνωρίζουμε την οικογένεια, δε γνωρίζουμε και τις συνθήκες που επικρατούν.
Έτσι, λοιπόν αν συμφωνήσουμε ότι δεν είναι σωστό να παρεμβαίνουμε στην ανατροφή ενός ξένου παιδιού πρέπει να συμφωνήσουμε πως δεν είναι σωστό να παρεμβαίνουμε και στην ανατροφή ενός ξένου σκυλιού. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μεγαλώσεις ένα χαρούμενο και υγιές κουτάβι, χωρίς υποδείξεις τρίτων.
Ο Ρίγκινς, και η ιδιοκτήτρια του, η Γουέντι έχει συναντήσει πολλές φορές ανθρώπους που δεν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με αυτήν και θεωρούν ότι είναι σωστό να την συμβουλεύουν πως μπορεί να γίνει καλύτερος «γονιός». Αυτό τις περισσότερες φορές δεν είχε καλή κατάληξη...
Όταν ο Ρίγκινς ήταν νεαρός, ήταν προφανές ότι ξύπναγε μέσα του το Γερμανικό Πόιντερ κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας. Αποδείχτηκε πως είναι χαρισματικός και έμπειρος κυνηγός.
Μια μέρα μάλιστα, χάθηκε από το οπτικό πεδίο της ιδιοκτήτριας του σε ένα μονοπάτι και γύρισε πίσω με ένα ζωντανό σκίουρο στο στόμα του. Τον άφησε με ευλάβεια στα πόδια της και την κοίταζε με ένα βλέμμα ικανοποίησης περιμένοντας επιβράβευση. Ο σκίουρος ίσα που πρόλαβε να την κοιτάξει για να σώσει τη ζώη του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Ρίγκινς τον είχε ξαναρπάξει και τον καταβρόχθισε.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι. Δέν είναι μόνο ότι ο Ρίγκινς σκότωνε τα ζώα του δάσους αλλά και το να τα καταπίνει ήταν βλαβερό για την υγεία του. Μετά από αυτο το περιστατικό η ιδιοκτήτρια του πήγε στο κοντινότερο pet shop και αγόρασε ένα κολάρο με κουδουνάκι. Από τότε ο Ρίγκινς δε ξανακατάφερε να σκοτώσει κάποιο ζώο αφού το κουδουνάκι προειδοποιούσε ότι ερχόταν και προλαβαίναν να διαφύγουν.
Ωστόσο, μια μέρα σε μια βόλτα του Ρίγκινς ένας ξένος την πλησίασε και της είπε πως το κουδουνάκι βασανίζει τον Ρίγκινς καθώς έχει πολύ ευαίσθητη ακοή. Η προσέγγιση αυτή του ξένου ήταν το μοιραίο σφάλμα του καθώς η «μαμά» του Ρίγκινς δέν ήθελε να ακούσει τίποτα μετά από αυτό.
Το να αγνοεί την «δίποδη ενόχληση», όπως περιγράφει, δεν ήταν λύση. Γι΄αυτόν το λόγο προσπάθησε να εξηγήσει με ηρεμία στον άγνωστο τον λόγο που ο Ρίγκινς είχε κουδουνάκι και πως η συμβουλή του δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτη και εκεί έληξε η συζήτηση.
Ένας άλλος τύπος «σύμβουλου» που συναντάει ο Ρίγκινς και η Γουέντι στις πεζοπορίες τους, είναι αυτός που μπερδέυει το ισοθερμικό γιλέκο του Ρίγκινς με ένα γιλέκο βάρους που χρησιμοποιούν μερικοί ασυνείδητοι σαν προπονητικό εργαλείο, μέσα στον καύσωνα, για να αυξήσουν την μυική δύναμη του σκυλιού τους.
Πολλές φορές την αποκάλεσαν παρανοϊκή, σαδίστρια, της είπαν ότι είναι επικίνδυνα ζεστό το γιλέκο, ακόμα και ότι σκοτώνει τον σκύλο της. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά ειπώθηκαν με τις καλύτερες των προθέσεων και ενδιαφέρον για τον Ρίγκινς αλλά σίγουρα δεν κάνουν την Γουέντι καλύτερο «γονιό». Τις περισσότερες φορές της δημιουργούσαν απο αμφιβολίες για τον εαυτό της εώς και οργισμένες αντιδράσεις.
Άλλες φορές απλά θα χαμογελάσει και θα πεί ότι «είναι ένα απλό ισοθερμικό γιλέκο». Μερικές φορές ίσως χρειαστούν περισσότερες εξηγήσεις για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Φυσικά, υπάρχουν και φορές που θα δείξει κατανόηση στην ανησυχία των άλλων. Όλοι έχουμε δεί, όπως λέει, έναν γονιό να σέρνει ένα παιδί που ουρλιάζει σε μαγαζιά, εστιατόρια η άλλα δημόσια μέρη. Εκτός του ότι δεν είναι και η πιο ευχάριστη εικόνα πολλές φορές ο γονιός αδιαφορεί για τον πανικό που προκαλεί και χρειάζεται παρατήρηση απο τρίτους, που όπως παραδέχεται έχει κάνει και η ίδια πολλές φορές.
Ένα άλλο βράδυ πήρε τον Ρίγκινς και ένα άλλο σκυλί που πρόσεχε και πήγε να συναντήσει τους φίλους της σε μια πάμπ φιλική προς τα σκυλιά. Αφού έφτασε η μπύρα που είχε παραγγείλει, δεχτήκε επιπλήξεις για τη συμπεριφορά των σκυλιών. Όπως τονίζει σηκώθηκε κατευθείαν, πλήρωσε, ζήτησε συγγνώμη απ’όλους τους θαμώνες και πήγε στο αμάξι.
Άλλωστε «Ένας πραγματικά καλός γονιός δεν κάθεται να δώσει αφορμή στους άλλους να του κάνουν υποδείξεις για το πως θα αναθρέψει τα παιδιά του» τονίζει κλείνοντας.
Επιμέλεια: Δημήτρης Ζιάγκας
Πηγή: http://www.dogster.com/lifestyle/dont-tell-me-how-to-parent-my-dog
